Nog even...

Het is nog maar een kwestie van uren, in ieder geval tot ik in het vliegtuig zit. En in mijn hoofd klinkt het lied nog na dat vanmiddag zo mooi door de gemeente gezongen is als afscheid. Een lied speciaal voor de gelegenheid geschreven, hoe sterk 'Brüderisch' kan het zijn, en hoe zeer zeer bijzonder is deze ervaring. Grantangi gemeente!

Woorden schoten mij tekort vanmiddag en dat zegt veel voor een dominee....'Wi no sa frede, bika Gado de wi Fesiman'. En dat is maar al te waar! God zal met ons meegaan, ook naar het verre, maar toch zo dichtbije 'Sweer Sranan'. 

Deze laatste uren zijn nog voor pakken en slapen, en dan is het onderweg gaan. Zojuist online ingecheckt via de website van de KLM, wel mooi dat dit kan zodat ik morgen niet in de rij hoef. Maar ook dat ik een andere stoel kon kiezen, niet in het midden, maar aan het gangpad, zodat ik makkelijk een rondje kan lopen, regelmatig, zoals me werd geadviseerd.

Tja, alle adviezen en groeten voor familieleden. Ik hoop dat ik het onthoud. Maar, zoals de wijsheid geldt: een weg loop je het beste stap voor stap, zo kijk ik ook naar deze reis: 'one step at the time'. Morgen eerst maar op tijd op het vliegveld zijn, en alles wat belangrijk is meenemen.

Het volgende bericht komt van over de oceaan, zo de Here wil!