De laatste dagen

Het is zaterdagavond, minder dan 48 uur voor mijn vertrek naar Suriname. Het is opvallend hoe ik deze laatste week heb toegeleefd naar mijn vertrek.

Het was een volle week, met veel zaken die nog afgehandeld moeten worden en gemeenteleden die ik nog graag even wilde bezoeken. Een volle week, maar toch ben ik iedere dag meerdere keren herinnerd aan de reis, tussen alle bezigheden door. En dat komt natuurlijk door de mensen die verantwoordelijk zijn voor mijn reis. De leden van 'mijn'  gemeente, de Broedergemeente Utrecht, bijna allemaal Surinamers. Was het niet dat ik de voorganger mag zijn van deze gemeente, was ik zeer waarschijnlijk niet naar Suriname gegaan.

En in de afgelopen weken is in elk gesprek dat ik had met een gemeentelid 'Suriname'  wel ter sprake gekomen. De enthousiaste verhalen, de waarschuwingen, de tips, alles maakte me meer en meer enthousiast om het land uiteindelijk te zien, daar rond te lopen over de markt, de geuren, kleuren en geluiden zelf te beleven. Het wordt bijzonder! Zoveel is mij al duidelijk.

Ik kijk ernaar uit, ook al betekent het dat ik vijf weken weg ben bij de liefde van mijn leven, Mirella. Ik kijk ernaar uit, ook al zal ik de gemeente missen, die me in de korte tijd dat ik in Utrecht ben, zeer na aan het hart is komen te liggen. Ik kijk ernaar uit omdat ik weet dat het mijn leven zal verrijken, ik kijk ernaar uit omdat het me zal helpen de mensen die dit hun vaderland noemen, nog beter te begrijpen.

Mark